Plakkaten

Geconstateerd wordt dat (? 1723-01-29), (? 1724-01-03) en (? 1726-08-05) onvoldoende effect sorteren. Daarom wordt de verplichting de paspoorten van militairen op doorreis te controleren, zoals vervat in (? 1722-08-02) en (? 1730-09-15)vernieuwd. Eenieder die wetenschap draagt van (voorgenomen) desertie dient daarvan, op straffe van lijfstraf, onmiddellijk aangifte te doen. Conform (? 1727-12-19) en (? 1738-06-28) dienen burgers en boeren zodra zij van desertie vernemen de klok te luiden en aan officieren op hun verzoek tegen contante betaling paarden voor de achtervolging ter beschikking te stellen. Indien boeren of burgers zelf deserteurs aanhouden dient aan hen een beloning te worden uitgekeerd door het regiment waartoe de deserteur behoorde. De uitgekeerde beloning wordt vervolgens met de General-Krieges-Casse verrekend. Indien ambtenaren, edellieden, burgers of boeren zich aan de opsporing van deserteurs trachten te onttrekken zullen zij worden gestraft met geldboeten of vestingstraf. Actieve hulp aan deserteurs wordt met de galg gestraft.

Onder verwijzing naar edicten van 1 maart 1706, (? 1714-05-09), (? 1718-02-19) en (? 1743-06-12)wordt nogmaals bepaald dat vazallen, landzaten en onderdanen die uit de legers van Zijne Majesteit deserteren, ipso facto hun huidige en toekomstige uit erfenis te verwachten vermogen verbeuren ten gunste van de invalidenkas. De burgerlijke en militaire overheden dienen op strikte naleving toe te zien, en ervoor zorg te dragen, dat aan deserteurs op geen enkele wijze uit het geconfisqueerde vermogen voortvloeiende revenuen of rente worden uitgekeerd.

Zijne Majesteit verbiedt uit landsvaderlijke voorzorg adellijke vazallen, hoge en lage stiften, balies, domkapittels, kloosters, vrome stichtingen, steden en gemeenten boererijen zelf in exploitatie te nemen. Zij dienen op straffe van 100 dukaten boete vrijkomende boerderijen opnieuw met zelstandige boeren te bezetten. Dezelfde regel geldt ook voor koninklijke ambtenaren, die landerijen onder hun beheer hebben.

Het Instantiereglement regelt de de afbakening van bevoegdheden tussen rechterlijke en administratieve colleges en vervangt eerdere regelingen van 21 juni 1713 en van 25 april 1715. Als hoofdregel geldt dat justitiële aangelegenheden tot de bevoegdheid van regeringen en Justitzcollegia behoren, administratieve kwesties behoren tot de bevoegdheid van het General-directorium en van de Krieges- und Domänenkammern. Processen die private aangelegenheden en partijzaken betreffen vallen onder de bevoegdheid van de rechterlijke macht; zaken die hoofdzakelijk belastingen en domeinen betreffen, dan wel economische en politieke aangelegenheden (status oeconomicus et politicus), dan wel het algemeen belang betreffen, vallen onder het ressort van de Krieges und Domänen Cammern. Indien er sprake is van competentiegeschillen, ligt de beslissing bij de Krieges und Domänenkammern of bij het General Direktorium. Het reglement omschrijft de aangelegenheden die tot de exclusieve bevoegdheid van de Cammern dan wel van de Justitz-collegia behoren. Daarnaast bevat het reglement voorschriften met betrekking tot het procesrecht en de procesduur

(? 1746-07-18) waarbij adellijke persoenen op hun twintigste meerderjarig werden verklaard, is bij declaratie (? 1747-08-29) als volgt uitgelegd, dat zij pas na hun 25ste volledig over onroerend goed en kapitaal zouden mogen beschikken. Geconstateerd is echter, dat curatoren zich niet aan dit voorschrift houden. De koning verordent daarom, dat onroerend goed en kapitaal van minderjarige adellijke personen onder het beheer van curatoren en pupillen colleges dienen te blijven. De curatoren dienen jaarlijks rekening en verantwoording af te leggen over het beheer.

Het in circulatie brengen van te lichte, gesnoeide of integendeel verzwaarde dukaten wordt verboden. Knoeien met het juiste muntgewicht wordt gestraft met lijfstraffen. Indien het delict door joden gepleegd wordt, verliezen ook hun kinderen bescherming en dienen uit het land verjaagd te worden. Goud- en zilversmeden mogen op straffe van een boete van honderd dukaten geen dukaten omsmelten. De aanbrenger geniet een beloning van 20 rijksdaalders. De koninklijke kassen zullen alleen dukaten die voldoen aan het passeergewicht in betaling aannemen. Om te voorkomen, dat boeren op markten met te lichte dukaten betaald worden, dienen betalingen in andere wel betrouwbare munt te geschieden. Te lichte en verzwaarde dukaten kunnen gedurende drie maanden tegen vergoeding worden ingeleverd bij munthuizen, bij postkassen en Cammerey-cassen. Accijnzenbedienden dienen erop toe te zien dat handelaren geen lichte dukaten ter messe brengen. Indien zij constateren dat dat wel het geval is, dienen zij aangifte te doen bij de fiscus. Bankiers en joden die goede munt omzetten in lichte dukaten worden gestraft met 50 rijksdaalders boete.

Het in omloop brengen van Keur-Beierse, Keur-Paltische, Würtembergse en Hessen-Darmstadse stukken van 2, 4, 6 en 12 kreutzer wordt wegens afwijking van de Leipziger en Torgause voet verboden, op straffe van consfiscatie en een boete van 1 rijksdaalder per stuk. Openbare kassen mogen de gewraakte stukken niet in betaling aannemen.

Recent in omloop gebrachte gouden en zilveren munten, die sterk afwijken van de Leipziger, Torgauer en Rijksvoet mogen niet in omloop worden gebracht en dienen binnen vier maanden uitgevoerd te worden op straffe van confiscatie en een boete van een rijksdaalder per stuk.

Bij het vredestractaat van 25 december 1745 met Saksen is aan onderdanen die vorderingen hebben ten laste van de Sächsische Ober-Steuer-Casse een garantie gegeven met betrekking tot betaling van desbetreffende obligaties. Deze garantie beperkt zich tot de obligaties die zij op 25 december 1745 reeds in bezit hadden. Later verworven obligaties worden niet gegarandeerd.

Uit landsvaderlijke voorzorg wordt (? 1725-06-21) vernieuwd. Vooropgesteld wordt dat milddadigheid jegens oprechte armen eenieder wordt aanbevolen. De landsregeringen, krieges- und domänenkkammern, stedelijke en lokale overheden dienen zorg te dragen voor de inrichtingen van armenkassen, waaruit de kosten van de armenzorg kunnen worden bestreden. Binnen zes maanden na publikatie zullen commissarissen inspecteren of bedoelde armenkassen inderdaad zijn ingericht en of de juiste boekhoudkundige maatregelen voor het beheer zijn getroffen. Bedelaars zullen niet worden geduld. Indien zij toch worden aangetroffen terwijl zij om aalmoezen vragen, dient te worden onderzocht, of de overheid in de armenzorg tekort is geschoten, of dat er sprake is van moedwillige bedelarij. In het eerste geval is de overheid aansprakelijk, in het tweede geval dient de bedelaar in een vesting of in een spinhuis te worden opgesloten. Indien zij nog in staat zijn met werken te kost te verdienen, mogen zij daaruit onder oorvede worden ontslagen, indien zij beloven voortaan weer door werken in hun onderhoud te voorzien. Bij verbreken van deze belofte zullen zij levenslang worden opgesloten en vestingarbeid moeten verrichten. Lokale overheden kunnen zich niet met een beroep op ontoereikende middelen aan hun zorgplicht voor de armen onttrekken. Zij dienen aan de inspectie lijsten te overhandigen met het aantal van te verzorgen armen, alsmede de daartoe gereserveerde geldmiddelen. De overheid dient actief te bevorderen dat degenen die tot arbeid in staat zijn niemand met bedelarij lastig vallen, maar dergelijke personen in tuchthuizen of werkhuizen opsluiten. Bejaarde en gebrekkige bedelaars daarentegen hebben recht op bijstand. De overheid dient tevens te zorgen voor wezen, alsmede voor kinderen die door hun ouders zijn verlaten. Zij dienen dergelijke kinderen op te leiden als spinsters of handwerkslieden. De lokale overheden mogen onder geen beding bedelvergunningen verstrekken. Uitheemse bedelaars dienen onmiddellijk te worden aangehouden en over de grens te worden gezet. Bij recidive dienen zij vestingarbeid te verrichten. Rondtrekkende handswerlieden mogen hun beroep uitoefenen, mits zij zich van bedelarij onthouden. Ten aanzien van zigeuners blijft de bestaande wetgeving van kracht (? 1719-11-13) (? 1720-12-10). Bedelaars die zich aan diefstal schuldig maken worden in afwijking van (?1721-07-14) met levenslange vestingarbeid gestraft wegens diefstal van meer dan tien daalders. Lokale overheden dienen bedelvoogden en armenwaxchters aan te stellen. Alle buitenlandse bedelaars dienen binnen veertien dagen na publikatie van deze verordening het land te ruimen. De lokale overheden dienen hierop streng toe te zien.

(? 1747-10-12) ten vervolge wordt bepaald, dat het doel van eerder genoemde verordening is, te voorkomen dat de verkoper de opbrengst niet heimelijk uit het land kan brengen.

Onder verwijzing naar eerdere circulaires verklaart de koning, dat vazallen die zich zonder zijn toestemming naar het buitenland begeven of zich in vreemde krijgsdienst begeven, ips facto hun vermogen verbeuren. Het reisverbod heeft geen betrekking op korte reizen in verband met domestieke en private aangelegenheden. De hoge en lage landscolleges en de fiscus dienen toe te zien op de naleving van de verordening.

De koning verbiedt eigener beweging dat adellijke goederen zonder zijn toestemming te koop worden aangeboden.

De koning verbiedt het plaatsen van meibomen voor en in kerken ter gelegenheid van processies, wegens schade aan het houtgewas. Houtdieven, kopers en verkopers van voor dit doel omgehakte jonge brken riskeren willekeurige geldstraffen naar proportie van hun vermogen. Onvermogenden riskeren lijfstraffen. De fiscalen en vorsters dienen op naleving van de verordening toe te zien. De verordening dient jaarlijks omstreeks april na de eredienst opnieuw te worden afgelezen.

Uit landsvaderlijke zorg belooft de koning aan immigranten vrijdom van aanwerving en inlijving in militaire dienst. Desgevraagd dienen aan immigranten protectiebrieven dienaangaande te worden verstrekt. Immigranten genieten gedurende twee jaar vrijstelling van burgerlijke lasten, met inbegrip van consumptiegelden en dergelijke accijnzen. Zij mogen huisraad en bezittingen vrij van licent invoeren. Zij zijn eveneens vrijgesteld van serviesgeld. Degenen die zich in de provincies van Keurmark, Pommeren, Maagdenburg of Halberstadt willen vestigen genieten nog additionele voordelen, waaronder goedkope leningen ten laste van de landschapskas. Onder omstandigheden wordt afgezien van het droit d'aubaine, dat soms iure retorsionis wordt uitgeoefend.

Krachtens kabinetsorder beveelt de Commissio Regia het verbod van buitenlandse reizen voor adellijke vazallen opnieuw af te kondigen. De declaratie van 19 maart 1744 blijft van toepassing.

Indien joden worden betrapt op heling van gestolen zaken, dan dient hun beschermbrief te worden gecasseerd. Intrekking van de verleende bescherming betreft ook hun familie. Vervolgens dienen zij uit het land te worden verwijderd. Daarenboven dienen zij de bestolene de waarde van het gestolene te vergoeden. Indien de heler of diens familie daartoe niet in staat blijkt, zal de lokale joodse gemeenschap hiervoor worden aangesproken.

Ter voorkoming van een verdere uitbrieing van veeziekte onder het hoornvee worden de maatregelen als vervat in (? 1729-12-24) opnieuw afgekondigd en aangescherpt. Personenverkeer met besmette gebieden is alleen nog mogelijk, indien de reiziger een paspoort kan overleggen, waaruit blijkt dat er sinds acht weken geen veesterfte heeft plaats gevonden in het gebied van herkomst. Voor de duur van drie maanden worden de grenzen gesloten voor de invoer van hoornvee, niet geloode runderhuiden, vellen, haren vet en talg, gezouten en gerookt vlees, hooi, stro en mest. Het verbod geld voor uitheemse voerlieden ongeacht de vraag of zij de gebruikelijke paspoorten en attesten kunnen overleggen. Het geldt eveneens voor Pruisische ingezeten, die dergelijke goederen uit geïngecteerde gebieden zouden willen importeren. Vee uit niet besmette gebieden dient alvorens ingevoerd te worden op beide hoorns en op de huid gebrandmerkt te worden en te worden voorzien van een paspoort met daarin vermeld de route waarlangs het mag worden getransporteerd. Een vergelijkbare maatregel geldt voor veetransport binnenslands volgens de voorschriften van (? 1716-10-20). Alvorens vee te slachten, dienen de brandmerken te worden gevisiteerd door een van overheidswege aan te stellen functionaris, die het vee gedurende drie dagen onder toezicht zal houden, alvorens toestemmening te geven om het te slachten.<br> Aangezien vermoed wordt dat ook marskramers, messensmeden, scharenslijpers, speellieden en kermislui, bedelaars voor de verlossing van Turkse gevangenen, gewone bedelaars, vagebonden en joden aan de verspreiding van de besmettelijke ziekte bijdragen, dienen zij aan de grenzen te worden teruggewezen.<br> Verder bevat het edict voorschriften over de vernietiging van besmet vee en quarantaine maatregelen in gebieden, alwaar de besmettelijke ziekte is uitgebroken.

De Commissio Regia bepaalt onder verwijzing naar (? 1737-08-12) voor alle plaatsen in Pruisisch Opper-Gelre alwaar geen zelfstandig licentkantoor is gevestigd, onder welk kantoor zij ressorteren. De verordening geeft verder voorschriften over de betaling van licent en het verwerven van paspoorten wegens te verhandelen vee en koopwaren op jaarmarkten in Pruisisch Opper-Gelre. De verordening dient bij de licentkantoren te worden aangeplakt en dient door de admodiator en zijn associés nakeurig onderhouden te worden.

Het aangeboden generaal pardon (? 1746-03-12) wordt tot 1 mei 1747 verlengd.

Ter voorkoming van nodeloze vertraging in procedures, onnodige onkosten voor partijen en nodeloze afleiding van rechterlijke colleges van nuttiger zaken, wordt bepaald, dat niet door advocaten ondertekende memorialen, ingediend bij hogere rechters, niet in behandeling genomen zullen worden. Indien er sprake is van zinledige verzoekschriften zal de fiscus daartegen ambtshalve optreden en de wettelijke straffen vorderen.<br> Indien een advocaat ten onrechte een supliek bij de Geheime Staatsraad heeft ingediend, dient hij de daardoor veroorzaakte kosten aan partijen te vergoeden en daarenboven het dubbele aan de generale strafkas te betalen.<br> De rechterlijke colleges worden vermaand zich niet schuldig te maken aan rechtsweigering en advocaten geen gegronde redenen te geveven tot het indienen van verzoekschriften bij de koning.

Wegens dreigende schaarste verbiedt de Commissio Regia de uitvoer van boter en van graan. De ingezetenen dienen zorg te dragen voor het tijdig aankopen van voorraad voor één jaar. Bakkers dienen eveneens voldoende grondstoffen in voorraad te nemen om de bevolking te kunnen blijven bedienen. Hamsteren is echter niet toegestaan.

De circulatie van nieuwe Keulse stuivers wordt verboden, op straffe van confiscatie van desbetreffende munten en een boete van een goudgulden voor elke stuiver.<br> Het bestaande verbod terzake van de circulatie van Gulikse en Bergse stuivers blijft gehandhaafd.