Plakkaten

Het verdrag geeft voorschriften ter bevordering van de handelsvaart op Tunis en is door tussenkomst van Ottomaanse commissarissen bij de regering van Tunis tot stand gebracht.

De landvoogdes beveelt de intrekking van de ordonnantie van 22 januari 1726 (ROPBa 3.4.3)* terzake van de uitvoer van graan.

De landvoogdes verbiedt in verband met de oprichting van zgn. "nationale regimenten", onder verwijzing naar (?1672-08-01), het ronselen van militairen voor vreemde mogendheden. De straffen in voorbedoelde ordonnantie zullen zowel ten aanzien van ronselaars als van geronselden strikt worden toegepast.

De landvoogdes verbiedt de uitvoer van palissaden en ander houtwerk bruikbaar voor het aanleggen van fortificatiën, op straffe van honderd gulden boete en confiscatie van de transportmiddelen.

Het verdrag geeft voorschriften ter bevordering van de handelsvaart op Algiers en is door tussenkomst van Ottomaanse commissarissen bij de regering van Algiers tot stand gebracht.

Het Hof van Gelre verbiedt om met niet-afgeschermde lampen stallen en zolders, waar hooi, stro en ander brandbaar materiaal ligt opgeslagen, te betreden. De verordening moet jaarlijks op de eerste zondag van october opnieuw worden afgekondigd.

De verordening voorziet in de instelling van een aantal permanente depots voor notariële akten onder het beheer van een erfelijk "tabellion", "beamptschrijver", of aktenbewaarder. Het behoort tot de taak van de tabeljoen en van zijn commiezen om alle akten, testamenten en dergelijke, gepasseerd voor lokale notarissen en griffiers, te waarmerken en te verzegelen met het speciale zegel van het depot randschrift: "Zegel voor d'acten van het ressort van ..." en ze vervolgens permanent te bewaren. Aldus gewaarmerkte akten zullen zonder meer voor authentiek gehouden worden. De handtekeningen van de tabeljoen en van zijn commiezen zullen worden geregistreerd bij de provinciale hoven en schepenbanken. Notarissen, griffiers, of hun erfgenamen dienen alle originele minuten van akten voor hen verleden sedert 1 januari 1725 aan de tabeljoen over te dragen. In de toekomst dient overdracht der stukken maandelijks plaats te vinden. De verordening behelst verder instructies voor het registreren en toegankelijk maken der akten en voorschriften met betrekking tot leges en griffierechten. De tabeljoen geniet vrijheid van inkwartiering, wachtdiensten, voogdij, mombardij en van alle stadslasten. Het ambt van tabeljoen is verenigbaar met andere magistraatsfuncties. Belangstellenden voor het ambt kunnen zich te Brussel aanmelden bij Joannes Carolus Swarts, raad en commies van domeinen en financiën. Een lijst van de op te richten depots is bijgevoegd.

Om het drukken van boeken, onwelgevallig aan staat en religie, tegen te gaan, wordt van degene die het beroep van drukker wenst uit te oefenen een verklaring omtrent het geloof vereist, af te geven door bisschop of pastoor, alvorens octrooi kan worden verleend. Aspirant-drukkers moeten beloven geen niet-gecensureerde godsdienstige, politieke, of historische werken te drukken. Zij moeten elk boek van dien aard vooraf onderwerpen aan het toezicht van de bisschoppelijke censor. Een dergelijk boek moet ondertekend zijn door de auteur. Het gedrukte werk zal door de censor met het manuscript worden gecollationeerd. De akte van approbatie moet eveneens worden afgedrukt. Het is verboden boeken te herdrukken die door het Concilie van Trente zijn verboden en die worden vermeld op de zgn. "Lijst van Madrid" uit 1624.* Twee exemplaren van elk boek moeten worden gedeponeerd in de Koninklijke Bibliotheek. De raden-fiscaal zullen regelmatig onaangekondigd drukkerijen en boekwinkels visiteren. Boekhandelaren dienen desgevraagd inventarislijsten te verstrekken. Een lijst van geïmporteerde boeken moet binnen één maand aan het officie-fiscaal worden verstrekt. Verboden boeken zullen worden geconfisqueerd. Dubieuze boeken zullen worden gecensureerd. Deze regels zijn ook van toepassing op boekverkopers op jaarmarkten en op veilingen van boeken uit sterfhuizen. De kwaliteit, graad, of functie van een erfgenaam is mede bepalend voor de vraag of iemand bepaalde (verboden) boeken zal mogen behouden. De provinciale hoven moeten, indien zij voornemens zijn octrooi te verlenen voor het drukken van een boek, toestemming vragen aan de landvoogd.

De verordening behelst een verbod van kaart- en dobbelspelen. Overtreding van het verbod wordt gestraft met een boete van vijfhonderd gulden per speler. Het drukken van speelkaarten wordt verboden. Zij moeten worden verbrand of uitgevoerd. Speelschulden zijn geen ereschulden en de betaling ervan is niet alleen niet in rechte afdwingbaar, maar is zelfs strafbaar met een boete van duizend gulden. Obligaties terzake zijn nietig. Ter delging van speelschulden in pand gegeven juwelen moeten door de pandhouder om niet worden gerestitueerd. (? 1699-03-06) en de verordening van 26 maart 1699 (PB 5.104) worden geacht met deze verordening één geheel uit te maken.

Zijne Majesteit vermaant de provinciale hoven van justitie conform het edict van 14 december 1616 (?1724-02-14) erop toe te zien, dat niemand zich in processtukken en andere officiale akten een titel aanmatigt, die hem niet toekomt. Vermelding ervan in offici0le akten geldt zonder bijkomend bewijs niet als argument om aan te nemen, dat iemand tot het voeren van een titel gerechtigd zou zijn. Conform de verordeningen van 2 oktober 1618 (PV 3.1392), 18 februari 1631 en 1 februari 1650 moeten de raden-fiscaal, wapenkoningen en wapenherauten in processen terzake van adelstitels summier procederen. Indien zij het proces langer dan drie maanden onvervolgd laten, mag een andere wapenheraut het proces overnemen. De Raad van Financiën, rekenkamers, wapenkoningen en wapenherauten mogen alleen patenten registreren die zijn afgegeven op voet van art. 10 van de verordening van 1616 en op voet van de verordeningen van 13 januari 1649, 21 juni 1649, 23 maart 1650, 29 september 1723 en 19 juli 1724 (ROPBa 3.4.282, noot 3). Merktekens van burgers mogen geen reminiscenties oproepen aan adellijke blazoenen.

Onder verwijzing naar (?1729-06-25) verbieden kanselier en raden, dat ingezetenen van het Overkwartier hun drukwerk hetzij geschriften, theses, aflaatbrieven, doodsbrieven, ordonnantiën en dergelijke buitenlands laten drukken.

De verordening gaat terug op de ordonnantie van 27 augustus 1539 (P 7, fol. 183v-184r; ROPBa 2.4.135) en behelst een verbod van het verkopen of vervreemden van stukken grond, heerlijkheden, of lenen gelegen "op de palen" van de Zuidelijke Nederlanden, zonder toestemming van de Brusselse regering. Het verbod richt zich vooral tegen adellijke en geestelijke grondheren. Overtreding van het verbod wordt gestraft met confiscatie van het onderhavige onroerende goed.

Alle gedeserteerde militairen die zich binnen twee & drie maanden weer bij hun onderdeel aanmelden, wordt amnestie beloofd. Na afloop van de gestelde termijn zullen de straffen van de militaire artikelbrief weer strikt worden toegepast.

Eenieder die in de nacht van 3 op 4 februari 1731 effecten, juwelen, of papieren heeft meegenomen uit het paleis van de landvoogdes, dient ze binnen het etmaal aan de bevoegde autoriteiten ter hand te stellen. Zij die inlichtingen kunnen verstrekken, dienen zich eveneens te melden. Zij die aan de oproep geen gehoor geven, zullen als publieke dieven en verzwijgers worden gestraft.

Eigenaars, "tochtenaren" (vruchtgebruikers) en huurders van hoven, landerijen en dergelijke dienen voor 15 april alle rupsen die bomen en hagen bevolken te verbranden. De lokale officier zal nadien het werk ten laste van de nalatigen laten uitvoeren, tegen dubbele kosten. De gemeentelijke overheden dienen de rupsen op openbaar terrein te verdelgen, op straffe dat Zijne Majesteit daarin zal voorzien.

Onder verwijzing naar het edict van 14 december 1616 ( 1724-02-14) en de depêche van 19 juli 1730 (ROPBa 3.4.281, noot 2), verklaart Zijne Majesteit, dat adelsbrieven van de Oostenrijkse kanselarij niet door de wapenkoningen van de Oostenrijkse Nederlanden mogen worden geregistreerd. Alleen adelsbrieven van de Hoge Raad der Nederlanden komen daarvoor in aanmerking.

De verordening regelt de koers van enige Franse munten, geslagen op voet van de (Franse) ordonnanties van september 1724 en januari 1726. De tariefstelling wordt meer in overeenstemming gebracht met de intrinsieke waarde van bedoelde munten.

Bij wijze van interpretatie van (?1729-06-25) geeft de landvoogdes nadere aanwijzingen terzake van het drukken en censureren van theologische theses en cartabellen voor getijden. Indien deze alleen voor intern gebruik worden gedrukt, volstaat censuur door de overste en een gedeputeerde geestelijke. Deze censors worden geïnstrueerd, waarop bij de beoordeling van theses te letten. Zij dienen te onderzoeken of de auteur zijn opinie op betamelijke wijze uiteenzet. Of zij het inhoudelijk met hem eens zijn is voor de censuur niet van belang. Daarnaast bevat de ordonnantie aanwijzingen met betrekking tot het drukken van procesakten. Drukkers die niet de alleen-verkoop van een bepaald boek willen hebben, hoeven geen octrooi aan te vragen. Zij kunnen volstaan met het afdrukken van de akte van approbatie, die door de censor is afgegeven.

Onder verwijzing naar (?1695-04-27) wordt nogmaals verboden personen toe te laten tot kerkelijke en wereldlijke waardigheden en ambten waaronder de advocatuur waarvoor de graad van licentiaat vereist is, zonder dat de aspirant ten genoege van de Universiteit van Leuven kan bewijzen, dat hij effectief vier jaar heeft gestudeerd aan een der toegelaten universiteiten. Advocaten moeten zich voor admissie wenden tot het provinciale hof van het ressort waar zij willen practiseren.*

Onder verwijzing naar de besmettelijke ziekte, die in 1720 te Marseille heerste, wordt de invoer van lompen en oude kleren over land en over zee verboden.

Zijne Majesteit verpacht met ingang van 1 januari 1732 voor een periode van zes jaren zijn inkomsten uit tollen, in- en uitgaande rechten en convooigelden. De inning van deze rechten zal worden toevertrouwd aan een consortium onder leiding van een administrateur-generaal. De heffingen zullen geschieden conform de bestaande tarieven, edicten en ordonnanties. Wijzigingen in de wetgeving zullen in overleg met de administrateur tot stand gebracht worden, waarbij ook een eventuele schadeloosstelling bespreekbaar is. Voor de in- en uitvoer van levensmiddelen geldt deze afspraak niet (art. 1). Zie ook (?1725-01-26).

Onder verwijzing naar (?1731-03-28) worden eigenaren, "tochtenaren" (vruchtgebruikers) en huurders van hoven en landerijen wederom vermaand alle rupsen in bomen en hagen te verdelgen voor eind maart. Nadien zullen de rechterlijke officieren het werk tegen dubbel tarief doen uitvoeren ten laste van de nalatigen. Extra strafbepalingen zijn toegevoegd voor nalatige officieren. De gemeenten zijn verantwoordelijk voor het verdelgen van rupsen op openbaar terrein. Een speciale strafbepaling voor nalatige bestuurderen ontbreekt echter.

De verordening heeft betrekking op de koerswijziging van enige Franse munten. (? 1731-06-07) wordt aangepast.

De uitoefening van de geneeskunst is voorbehouden aan doctores en licentiaten van de Universiteit van Leuven. Gegradueerden van andere universiteiten moeten zich eerst door de medische faculteit van Leuven laten examineren. Niet-gegradueerden kunnen na een dergelijk examen eveneens tot de uitoefening van de geneeskunst worden toegelaten. Overtreding van deze voorschriften wordt gestraft met een forse geldboete.

Indien personeel van de raad administrateur-generaal van in- en uitgaande rechten een misdrijf begaat, mogen de subalterne rechters gerechtelijke informatie inwinnen en desgewenst de verdachte in verzekerde bewaring stellen. Hun rapporten moeten zij toezenden aan de Geheime Raad, die daarop beschikt naar het behoort.